«Βραδιά αστέρων» των Ναυτοπροσκόπων της Λίμνης - Ταξίδι στους γοητευτικούς κόσμους τους σύμπαντος

«Της τραμουντάνας τ’ άστρο,  τ΄άστρα του Νοτιά

  παντρεύονται με πορφυρόχρωμους κομήτες…»

Μαρέα: Νίκος Καββαδίας

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ ΡΕΠΟΡΤΑΖ

Οι Ναυτοπρόσκοποι στη βραδιά αστέρων

Ανήμερα της φθινοπωρινής ισημερίας (23 Σεπτεμβρίου) στο τέταρτο της Σελήνης, πάνω στο δυτικό λόφο και στον πανέμορφο αύλιο χώρο του εκκλησιδίου του Προφήτου Ηλιού του Θεσβίτου, έγινε η ετήσια (καθιερωμένη από χρόνια) «Βραδιά αστέρων - Κοσμολογική Βραδιά» του 1^ου Συστήματος Ναυτοπροσκόπων Λίμνης.

Την εκδήλωση και τον χώρο προγραμμάτισαν και επέλεξαν ο Αρχηγός της Ομάδος Δημήτρης Ζούτσος - «Γλάρος» με τους Βαθμοφόρους του, σε συνεργασία και προσυνεννόηση με τον ιστοριοδίφη Δημήτρη Αποστόλου - «Ελύμνιο» (προσκοπικά «Προμηθέα»), σημερινό της Ομάδος Επίτιμο Μέλος.

Λάμπουν τα μελισσοκέρια...

Το μανουάλι της λιλιπούτειας εκκλησούλας (που φρόντισε να ανοίξει ο πατήρ Κων/νος) γέμισε φωτερά σαν τ’ αστέρια μελισσοκέρια από τους βραδινούς προσκόπους - προσκυνητές, τους γονείς κι’ άλλους που επεδίωξαν να παρευρεθούν νυχτερινούς επισκέπτες…

Έπειτα στην αυλή, πέταλο καθιστοί, σαν σε υπαίθριο Πλανητάριο, δίχως καν όργανα, με μόνη εποπτική διδαχή - στη θέση του παγκόσμιου προβολέα ο «Προμηθέας - Ελύμνιος» - πάνω ο μακρινός κόσμος των άστρων και κάτω «η κατ’ αίσθησιν (μόνο) αντίληψις των ουρανίων πραγμάτων».

ΩΣ ΕΜΕΓΑΛΥΝΘΗ ΤΑ ΕΡΓΑ ΣΟΥ ΚΥΡΙΕ,

ΠΑΝΤΑ ΕΝ ΣΟΦΙΑ ΕΠΟΙΗΣΑΣ…

Ήταν η αρχή… γιατί ύστερα, ο «Προβολέας - Ομιλητής» ουρανογράφησε από τον φυσικό του τόπου ορίζοντα ως το Ζενίθ και γύρω του Πολικού αστέρα, αστερισμούς αειφανείς, αστρικές συσπειρώσεις, αστέρες λαμπρούς, πρώτου, δευτέρου και άλλων αμυδρότερων μεγεθών, ίσαμε τον μικρούλη «Δοκιμαστή» - Αλκόρ» (5^ου μεγέθους), στη μέση κάπου της ουράς, πλάι απ’ τον Μιζάρ, της πολυόμορφης «Καλλιστώς» - Μεγάλης Άρκτου».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΓΙΑ ΤΟ "ΤΑΞΙΔΙ" ΣΤΟΥΣ ΓΟΗΤΕΥΤΙΚΟΥΣ ΚΟΣΜΟΥΣ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ ΜΕ ΞΕΝΑΓΟ ΤΟ ΔΗΜΗΤΡΗ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ "ΕΛΥΜΝΙΟ"

Κι’ ο Πολικός το τραγουδισμένο «αστέρι του βοριά - τ’ άστρο της τραμουντάνας», συνβοηθός της πυξίδος αυτός, αστρικός δρομοδείκτης για χρόνια των ναυσιπλόων, 430 έτη φωτός απ’ τη Γη, φωτεινός υπεργίγαντας 2,5 χιλιάδες φορές λαμπρότερος απ’ τον Ήλιο!...

Ο "Ελύμνιος" ("Προμηθέας") οδηγός στο σύμπαν

ΠΡΩΤΙΣΤΑ ΧΑΟΣ ΕΓΕΝΕΤΟ - ΕΠΕΙΤΑ ΓΑΙΑ ΕΥΡΥΣΤΕΡΝΟΣ ΕΠΕΙΤΑ ΕΡΩΣ Ο ΚΑΛΛΙΣΤΟΣ - ΚΙ’ ΕΠΕΙΤΑ… ΓΕΝΝΗΘΗΤΩ ΤΟ ΦΩΣ...ΚΑΙ ΕΓΕΝΕΤΟ ΦΩΣ!...

Εδώ ο ιστοριτής, ένωσε Βίβλο κι’ Ησίοδο, Γέννεση Μωϋσέως και Κοσμογονία - Θεογονία των Αρχαίων Ελλήνων. Που αν και παρήλθαν χιλιετίες… δεν απέχουν πολύ από σημερινές θεωρίες κι’ ανακοινώσεις διάσημων αστρονόμων κι’ επιστημόνων, του Αϊνστάιν, του Χάμπλ, του Λεμαίτρ, του Χοϋλ, του Χώκινγκ.

Η μεγάλη έκρηξη του «Big - Bang», το πεπερασμένο, το παλλόμενο, το μιας αρχής και ενός τέλους, το υπάρχον αέναα και αιώνια εξαπλούμενο Σύμπαν… ήταν (σε εκλαΐκευση του αφηγητού) ζητήματα και ρωτήματα φιλοσοφικά, τα ίδια και απαράλλαχτα που έθεσε ο «Σοφός - έμφρων άνθρωπος», από την εποχή των σπηλαίων και της φωτιάς, ως τη σημερινή διαστημική εποχή του ατόμου…

                     Πώς έγινε ο Κόσμος - πώς έγινε ο άνθρωπος

Πού πηγαίνει ο Κόσμος - πού πηγαίνει ο άνθρωπος

Ύστερα… σαν μέσα σε διαστημική χρονοκάψουλα «ταξιδέψαμε» 100χιλιάδες έτη φώτος, ως την άκρη του γίγαντα Γαλαξία μας των 100δισεκατομμυρίων αστέρων, προσπεράσαμε στα 2,5εκατομμύρια έτη φωτός τον διπλανό Γαλαξία της Ανδρομέδας, κι’ ύστερα μ’ άλλο όχημα υπερταχυόνων - κουάρκ, μέσα απ’ το Υπερδιάστημα ξανοιχτήκαμε ως τις αραχνιασμένες εσχατιές της Μεγάλης Εκρήξεως στα 13,8δισεκαταομμύρια έτη φωτός!...

Επιστημονική φαντασία!... Μπορεί… Μόνο, που η πραγματικότητα… είναι πιο φανταστική κι’ από αυτό που μπορούμε να φανταστούμε!...

Υπερ-διαστημάνθρωποι ταξιδιώτες, ξεπεράσαμε τον «ορίζοντα γεγονότων» της πλησιέστερης «Μαύρης Τρύπας» του Κύκνου Χ - 1 στα 8χιλιάδες έτη φωτός μακριά, χωθήκαμε στο «ακατανόητο - σανγκουλάριτι» τούνελ, όπως σε «σκουληκότρυπα» σ’ ένα παράξενο «Σύμπαν - Κεφαλοτύρι»… Κι’ ύστερα… προικισμένοι μ’ ακατανόητη - νόηση αντιϋλικοί και παράδοξοι, εμέσσοντες «ξεβραστήκαμε» υλικοί και δοξαστικοί από το στόμα στην άλλη άκρη του Σύμπαντος μιας «Άσπρης Τρύπας - του «Κβάζαρ 3C 273» πίσω απ’ την Παρθένο 2,5δισεκατομμύρια έτη φωτός μακριά, αναγεννημένοι, λαμπροί, ραδιο-ακτινοβολούντες… 

Αναβαπτισμένοι, με συνείδηση Κοσμική, κινήσαμε ανάδρομη την πορεία επιστροφής…

Ο Κόσμος του Σύμπαντος έλαμπε τώρα, σαν ένα «Μπαλάνειο - Χριστουγεννιάτικο δένδρο»!...

Στην Γαλαξιακή γειτονιά μας (φτάσαμε κιόλας - μεγαλύτερη στον Κόσμο ταχύτητα, σίγουρα είναι η σκέψη…), προσπεράσαμε τον εντοπισθέντα πρώτο «εξωπλανήτη» Φομαλχότ b στους Νότιους Ιχθύες, σταθήκαμε στο υπέρπυκνο «Πάλσαρ - Τζέμινγκα» στους Διδύμους να σηκώσουμε ένα κουταλάκι γλυκού απ΄την νετρόνια ύλη του… (αλλά δεν το μπορέσαμε - ήταν λιγάκι βαρύ… 112εκατομμύρια τόνους!...

Στον γέροντα κόκκινο υπεργίγαντα Μπεντελγκέζ (640 έτη φωτός απ΄τη Γη) του μυθικού κυνηγού μας Ωρίωνα, φωτογραφίσαμε τις τελευταίες ερυθρές του αναλαμπές πριν ανατιναχθεί, όπως το ίδιο μελαγχολήσαμε περνώντας τ’ αστέρια του Κήτους, στους καυτούς από λάβα και διάπυρο σίδερο αναστεναγμούς του μεταβλητού Θαυμάσιου - υπεργίγαντα (εκατομμύρια φορές πιο μεγάλου του Ήλιου μας) «Μίρα Σέτι».

Στον αστερισμό του Ζυγού προσπεράσαμε τον γλωσσοδέτη - αστέρα… Ζουμπενελγκιενούμπι (!)… κι’ ανηφορίσαμε βορειότερα…

Λείψανο έκρηξης γιγάντιας υπερνόβας το εντυπωσιακό Μ 57 «δαχτυλίδι» της Λύρας (2,5χιλιάδες έτη φωτός απ’ τη Γη).

Κι’ ο πανέμορφος κυανόλευκος Βέγας, ολόγιομος υδρογόνο, στα 25 έτη φωτός...

Προσεγγίζοντας την «εγγύτατη - Πρόξιμα» του τραγουδισμένου Α Κενταύρου, στα 4,2 έτη φωτός… προσπλεύσαμε προς τον πατρώο πλανήτη μας…

Στο γύρω διάστημα, ρίξαμε (και… μας έριξε μια απ’ τις τελευταίες ματιές) το ιπτάμενο τηλεσκόπιο «Χάμπλ» (η «ζωή του» μετράει δυό χρόνια ακόμα) κι’ ύστερα… προσεδαφιστήκαμε «νόστιμον ήμαρ» στη Γη, στο υπαίθριο Πλανητάριο της βραδιάς… στο εκκλησάκι του Προφήτου Ηλία, του προσφιλούς Ελυμνίου μας…

Ακολούθησαν ενδιαφέρουσες ερωτήσεις… δόθηκαν απαντήσεις… σε μικρούς και μεγάλους… οι Πρόσκοποι ευχαρίστησαν με την δική τους - που συνηθίζουν «κραυγή».

Υπό το ρομαντικό σεληνόφως

Η αποχώρηση όλων μας έγινε υπό το ρομαντικό σεληνόφως της «Ελύτειας - μισής πριονισμένης από νοσταλγία Σελήνης», που σαν γινομένο ροδάκινο έγερνε μελαγχολικά και πανέμορφα προς τις απέναντι κορυφές του ιεροπρεπούς Παρνασσού, να συναντήσει τον καλό της κοιμώμενο Ενδυμίωνα.

«Δεν μπορώ να διανοηθώ… και την μεγαλύτερη ομορφιά… δίχως γεύση  

μελαγχολίας…»

έλεγε στον καιρό του ο ρομαντικός Μπωντλαίρ…

«Σταματήστε να κοιτάτε τα πόδια σας και κοιτάτε τον ουρανό…»,

είπε σήμερα με την ηλεκτρονική του φωνή ο διαβόητος εγκέφαλος -

αστροφυσικός Στήβεν Χώκινγκ

Κοιτάξαμε τ' άστρα!...

Αυτό πραγματοποίησε για μια ακόμη φορά η βραδινή - νεανική ομήγυρη των Προσκόπων της Λίμνης:

Κοίταξε τ’ άστρα!...

«Τέτοιες βραδιές (τόνισε κλείνοντας ο ξεναγός τ’ ουρανού "Προμηθέας"), θα τις θυμόσαστε πάντα, καθώς τα λυχναράκια των άστρων, θα σας οδηγούν στους δρόμους της αρετής, του πολιτισμού και του πνεύματος, διδάσκοντάς σας την αρμονία των Κόσμων, κάτω απ’ το άγρυπνο μάτι του Μεγάλου Θεού - Κυβερνήτου του Σύμπαντος...».

Γιώτα Περήφανου

Στήριξη κειμένου: «Ελύμνιος»