Πως έσωσα τον φίλο μου από την αυτοκτονία...

Της Γιώτας Περήφανου

Πριν λίγες μέρες, δέχτηκα ένα τηλεφώνημα από φίλο. Είχα καιρό να μάθω νέα του… Παιδί μορφωμένο γεμάτο ζωή και δημιουργικότητα προσπαθεί να κερδίσει μια θέση με αξιοπρέπεια και ήθος στο τομέα της ειδικότητας του, τρέχοντας από γραφείο σε γραφείο για μια πολυπόθητη θέση εργασίας που θα του εξασφαλίσει ένα καλύτερο και πιο ανθρώπινο μέλλον.

Η κραυγή απόγνωσης ενός νέου που ανήκει στην κατακρεουργημένη γενιά των Μνημονίων… ήταν τόσο δυνατή και απορώ πως οι πολιτικοί μας μπορούν και κοιμούνται ήσυχοι…

Για να είμαι πιο σωστή θα το θέσω διαφορετικά… Πως όλοι αυτοί που ψηφίζουν εδώ και πολλά χρόνια τους ίδιους πολιτικούς μπορούν και κοιμούνται ήσυχοι;

Ο φίλος κοφτά και με τρεμάμενη φωνή είπε ότι… πολλές φορές σκέφτεται ακόμη και ακραίες «λύσεις»… Είναι ψυχοφθόρα η διαδικασία να περιμένεις μέρες… μήνες… χρόνια… πάνω από ένα τηλέφωνο για να σου ανακοινώσουν – αν τελικά φιλοτιμηθούν και αποφασίσουν – οι εκάστοτε εργοδότες ότι σε θεωρούν κατάλληλο για τη θέση εργασίας.

Τις περισσότερες φορές το τηλέφωνο δεν χτυπάει ποτέ… και το σκηνικό επαναλαμβάνεται… Εφημερίδα, διαδίκτυο και ατελείωτη έρευνα σε αγγελίες… ζητείται νέος και νέα… με εκπαιδευτικές περγαμηνές, προϋπηρεσία, ξένες γλώσσες κ.α. πολλά προσόντα που και να τα έχει κάποιος ποτέ δεν είναι αρκετά για να καλύψουν αυτές τις απρόσωπες και βασανιστικές αγγελίες. Καθώς πάντα υπάρχει ένας άλλος υποψήφιος με λιγότερα προσόντα αλλά καλή ατζέντα και υψηλές γνωριμίες… (με μπάρμπα στην Κορώνη) που θεωρείται «ικανότερος» για τη θέση.

Αυτές οι γνωριμίες «έφαγαν» την Ελλάδα… και οι περισσότερες πλέον από τις εναπομείνασες επιχειρήσεις ψάχνουν καθαρά για «δουλικό» προσωπικό με ψίχουλα… εκτός και αν έχεις την ατζέντα που λέγαμε…

Ωραία εποχή για στόχους, σχέδια και προοπτική καριέρας!!!

Ο φίλος λοιπόν απογοητευμένος από άλλο ένα χαστούκι που εισέπραξε… δεν ξέρει πώς να διαχειριστεί τις επόμενες κινήσεις του. Η υπομονή του έχει εξαντληθεί! Η κάρτα ανεργίας δεν σηκώνει άλλα λευκά αυτοκολητάκια ανανέωσης και το μέλλον μοιάζει θεοσκότεινο.

Όλοι έχουμε βρεθεί σε αυτή τη θέση, κυρίως όμως οι γενιές των Μνημονίων… με δυσάρεστα συναισθήματα τα οποία είναι καλά κρυμμένα πίσω από τις μαυρισμένες αράδες του βιογραφικού. Ενός βιογραφικού που ποτέ δεν θεωρείται πλούσιο σύμφωνα με τα δεδομένα πολλών εταιριών. Ενός βιογραφικού πεταμένου στο καλάθι των αχρήστων, μαζί με τα όνειρα χιλιάδων νέων ανθρώπων που το μόνο που ζητάνε είναι την οικονομική τους ανεξαρτησία και το δικαίωμα να πάρουν κάποια στιγμή τη ζωή στα χέρια τους. Να ανοίξουν φτερά επιθυμώντας μελλοντικά τη δημιουργία και της δικής τους οικογένειας.

Άλλοι μεταναστεύουν, άλλοι εγκαταλείπουν τα μεγάλα αστικά κέντρα αναζητώντας μια καλύτερη ζωή σε κάποια επαρχιακή πόλη. Άλλοι εξακολουθούν να στέλνουν βιογραφικά και να στοιβάζονται ανθρώπινες μάζες σε ουρές ευελπιστώντας κάπου… κάπως… κάποτε… σε μια θέση εργασίας. Άλλοι ξεπερνάνε τα όρια της αντοχής, αντιμετωπίζοντας συμπτώματα κατάθλιψης. Κλείνονται στον εαυτό τους, στις σκέψεις τους, στο δικό τους γκρίζο κόσμο.

Καθημερινά η λίστα των ανέργων στον Ελλαδικό χώρο, σύμφωνα με τις στατιστικές αυξάνεται δραματικά. Αν συνυπολογίσουμε και τους μη επίσημα εγγεγραμμένους ανέργους στα τεφτέρια του ΟΑΕΔ τότε ο αριθμός σοκάρει…

Στο 27% ανήλθε το ποσοστό ανεργίας το Φεβρουάριο ενώ το περσινό ποσοστό (τον ίδιο μήνα) έφτανε στο 21,9%. Κάθε πέρυσι και καλύτερα! Οι άνεργοι πλέον έχουν ανέλθει στο τρομαχτικό αριθμό των 1.320.189 ενώ ο οικονοµικά µη ενεργός πληθυσµός έφτασε στα 3.358.649 άτοµα. Οι οικονοµικά µη ενεργοί, δηλαδή όσοι δεν εργάζονται ούτε αναζητούν εργασία, μειώθηκαν κατά 2.287 άτοµα σε σχέση µε το Φεβρουάριο του 2012 (+0,1%) και κατά 5.300 άτοµα σε σχέση µε τον Ιανουάριο του 2013 (+0,2%).

Απογοητευτική είναι η εικόνα και στους νέους έως 24 ετών καθώς η ανεργία κοντεύει να φτάσει το 65%, συγκεκριμένα εκτοξεύθηκε στο 64,2% από 54,1% τον αντίστοιχο μήνα του 2012. Τι γίνεται όμως και στην ελληνική περιφέρεια; Υψηλότερα ποσοστά συναντάμε σε Θεσσαλία – Στερεά Ελλάδα, Ήπειρο – Δυτ. Μακεδονία και Μακεδονία – Θράκη (27,8%). Στην Αττική το ποσοστό ανεργίας ανέρχεται στο 28,7%.

Σοκάρουν τα ποσοστά που δημοσιεύει η Ελληνική Στατιστική Υπηρεσία. Παρουσιάζουν αριθμητικά το μέγεθος του προβλήματος, όχι όμως και το μέγεθος της νεοελληνικής πραγματικότητας. Οι Έλληνες οδηγούνται ραγδαία σε κοινωνικό αποκλεισμό με δυσάρεστες επιπτώσεις. Μορφή επιδημίας τείνουν να πάρουν τα αναρίθμητα περιστατικά αυτοχείρων στη χώρα μας, εκ των οποίων οι περισσότεροι ανήκουν στη νέα και κατά τα άλλα υποσχόμενη γενιά των Ελληνόπουλων.

Τι μπορεί άραγε να πει ένας πολιτικός σε αυτούς τους νέους ανθρώπους, πώς να τους παρηγορήσει; Θεωρητικά θα τους υποσχεθεί πολλά, σε πρακτικό όμως επίπεδο με τι «μαγικό ραβδάκι…» θα γιατρέψει αυτές τις ψυχές που καθημερινά αιμορραγούν;

Νέοι που σπούδασαν, πολλοί από αυτούς με στερήσεις, από φτωχές και μικρομεσαίες οικογένειες – όπου και εντοπίζεται πιο έντονο το πρόβλημα της ανεργίας – επενδύοντας χρόνο σε εξεταστικές και σε αμέτρητες ώρες μελέτης, χάνοντας σημαντικό κομμάτι της προσωπικής τους ζωής.

Μετά από δύο ώρες συνομιλίας με το φίλο άνεργο και αφού καταφέραμε να δούμε ένα αμυδρό φως… επικαλούμενοι και τον παράγοντα τύχη, καταλήξαμε στο συμπέρασμα, ότι μπορεί η τωρινή κατάσταση να είναι άθλια αλλά πάνω από όλα είμαστε υγιείς και ποτέ δεν πρέπει να εγκαταλείπουμε την προσπάθεια.

Με επιμονή και υπομονή μπορούμε να αντιμετωπίσουμε δραστικά όλα τα προβλήματα.

Άλλωστε η μεγαλύτερη δύναμη ενός ανθρώπου είναι να ξαναγεννηθεί μέσα από τις στάχτες του. Όταν το καταφέρει αυτό τότε μπορεί να κερδίσει και τη ζωή!!!