24 Σεπτεμβρίου 2013: Μέρα συγκίνησης, χαράς, αναμνήσεων και έκπληξης…

Είχα γενέθλια… επίσημα πια ένα χρόνο πιο μεγάλη… Ανάμεικτα συναισθήματα… Το κοριτσάκι με τα κόκκινα μαλλιά… δεν λέει να αφήσει την παιδική του διάθεση… για πειράγματα, αταξίες, γέλια και παιχνίδια…

Τι και αν το μαλλί είναι πλέον μαύρο, η ωριμότητα των + άντα… έχει φανεί στο πρόσωπο, στη σκέψη και στις ευθύνες της καθημερινότητας. 

Προγραμματισμός, καθορισμός προτεραιοτήτων…  άλλη ηλικία, άλλη "μαγεία", άλλοι στόχοι…

Αρνούμαι να μεγαλώσω, αρνούμαι να αφήσω από το λευκό χεράκι το μικρό κοριτσάκι με τα ροδαλά μαγουλάκια… 

Θέλω να το κρατήσω για πάντα μέσα μου ζωντανό. Και το έχω καταφέρει….

Πήρα τους σκύλους μου και έτρεξα στην παραλία σαν παιδί… Κυλίστηκα στην άμμο… έφαγα παγωτό και λερώθηκα ολόκληρη. Έπεσα με τα ρούχα στη θάλασσα και το απόλαυσα… 

Ναι ναι… αυτές ήταν οι δικές μου μοναδικές στιγμές ευτυχίας, στιγμές του μικρού κοριτσιού που με έκαναν να χαμογέλασω, να ξεχαστώ, να πετάξω έστω και για λίγο τις σκοτούρες από πάνω μου. 

Να αφεθώ…  σε έναν άλλο κόσμο γεμάτο αθωότητα… μακριά από γκρίζες σκέψεις...

Και σήμερα νιώθω δυνατή, πολύ δυνατή!!!

Ευχαριστώ όλους τους καλούς μου φίλους που πάντα είναι δίπλα μου και ανέχονται υπομονετικά αυτό το ζωηρό κοριτσάκι!!! 

Οι ευχές σας, τα μηνύματα, τα δώρα καρδιάς είναι για μένα οι πιο πολύτιμοι θησαυροί ΖΩΗΣ!!!

Νοσταλγία και συγκίνηση

Δώρο από το παρελθόν… Ζεστές γνώριμες φωνές (σαν να μην έχει περάσει ο χρόνος… ) οι κολλητοί μου από το Γυμνάσιο και το Λύκειο…

Ναι η αγαπημένη μου φίλη – συμμαθήτρια (το Μαρινάκι μου – ο μπουρμπουράκος μου) και ο λατρεμένος μου φίλος – συμμαθητής (ο Κώστας μου) από τα σχολικά μου χρόνια, μπήκαν ευχάριστα ξαφνικά… και πάλι στη ζωή μου.

Αυτή και αν ήταν έκπληξη!!!

Υπέροχο συναίσθημα, να συναντάς ανθρώπους που είχες μοιραστεί μαζί τους τα πιο όμορφα χρόνια της ζωής σου!!!

Αυτά τα γενέθλια δεν θα τα ξεχάσω ποτέ…  Σας ευχαριστώ καρδούλες μου!!!

Με αγάπη Γιώτα…