Στάσου λιγάκι πιο κοντά μου...

Στάσου λιγάκι πιο κοντά στη σιωπή και μάζεψε τα μαλλιά της νύχτας αυτής που ονειρεύεται γυμνό το σώμα της.

Έχει πολλούς ορίζοντες,πολλές πυξίδες,
και μια μοίρα που καίει ακούραστη
κάθε φορά και τα πενήντα δύο χαρτιά της...

Ύστερα ξαναρχίζει με κάτι άλλο - με το χέρι σου, που του δίνει μαργαριτάρια για να βρει έναν πόθο, ένα νησίδιο ύπνου.

Στάσου λιγάκι πιο κοντά στη σιωπή κι αγκάλιασε την πελώριαν άγκυρα που ηγεμονεύει στους βυθούς.
  Σε λίγο θα 'ναι στα σύννεφα.

Κι εσύ δε θα καταλαβαίνεις, μα θα κλαις, θα κλαις για να σε φιλήσω, κι όταν πάω ν' ανοίξω μια σχισμή στο ψέμα, έναν μικρό γαλανό φεγγίτη στη μέθη, θα με δαγκάσεις.

Μικρή, ζηλιάρα της ψυχής μου σκιά,
γεννήτρα μιας μουσικής κάτω απ' το σεληνόφωτο.

Οδυσσέας Ελύτης
"Η συναυλία των υακίνθων"