Εντίθ Πιάφ: 50 χρόνια χωρίς το «σπουργιτάκι» (βίντεο)

Η Εντίθ Πιάφ εξακολουθεί να συγκινεί μέσα από τους δίσκους της, με τη δύναμη της ερμηνείας της

Το διάβασα στο tospirto.net


Η Εντίθ Τζοβάνα Γκασιόν ήταν γεννημένη για να ζήσει τον πόνο των μοναχικών ανθρώπων και να τον τραγουδήσει με τρόπο μοναδικό, το δικό της τρόπο. Αυτό γιατί ακόμα και κατά την περίοδο της μεγάλης δόξας της, τότε που όλος ο κόσμος υποκλινόταν στο ταλέντο της Εντίθ Πιάφ (γιατί με αυτό το όνομα έγινε γνωστή) και που ήταν περιτριγυρισμένη από θαυμαστές και εραστές, εκείνη παρέμενε απελπιστικά μόνη...

Και θλιμμένη. Και απελπισμένη.

Φαίνεται αυτό στο τραγούδι της. ΄Η μάλλον αυτό είναι το συστατικό που κάνει το τραγούδι της μοναδικό, κλασικό, ανεπανάληπτο, ακόμα και σήμερα που συμπληρώνονται 50 χρόνια από το θάνατό της. Γεννημένη στις 19 Δεκεμβρίου 1915, παιδί φτωχής οικογένειας (ο πατέρας της ήταν ακροβάτης δρόμου και η μητέρα της τραγουδίστρια) η Πιαφ εγκαταλείφθηκε από τους δικούς της όταν ήταν μωρό και μεγάλωσε με τη γιαγιά της που ήταν ιδιοκτήτρια οίκου ανοχής.

Στα 15 χρόνια της άρχισε να βιοπορίζεται τραγουδώντας στους δρόμους του Παρισιού, ενώ το 1935 έβγαλε τον πρώτο δίσκο της. Γνωστή και ως «σπουργιτάκι» (λόγω της εύθραυστης εμφάνισής της) κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου έδωσε συναυλίες για τους αιχμαλώτους και βοήθησε πολλούς Γάλλους φαντάρους να δραπετεύσουν από τα χέρια των Γερμανών.

Από εκείνα τα χρόνια ξεκίνησε η πορεία προς τη δόξα και τις τεράστιες επιτυχίες. Το «σπουργιτάκι» πάνω στη σκηνή μεταμορφώθηκε σε μια ντίβα που λατρεύτηκε όσο λίγες από το κοινό. Μία ντίβα που στην προσωπική ζωή της, εθισμένη στα χάπια, στη μορφίνη, στο αλκοόλ και στους δύσκολους και αταίριαστους έρωτες υπέφερε.

Οι ψυχολογικές μεταπτώσεις της οδήγησαν στην κατάρρευσή της στη σκηνή, κατά τη διάρκεια συναυλίας στη Νέα Υόρκη. Μετά από μία δεύτερη κατάρρευση, αυτή τη φορά στη Στοκχόλμη, στα τέλη της δεκαετίας του ’50, οι γιατροί αποφάνθηκαν ότι έπασχε από καρκίνο.

Οι δόσεις της μορφίνης, του… ιδανικού παυσίπονου, αυξήθηκαν, ενώ εκείνη συνέχιζε τις εμφανίσεις της.

Στις 10 Οκτωβρίου 1963 πέθανε. Ο τάφος της αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα του παρισινού νεκροταφείου Περ Λασέζ.