Μια σακούλα σκέψεις... (βίντεο)

Γιώτα Περήφανου

Ξυπνάω βλέπω σκουπίδια! Κοιμάμαι ονειρεύομαι σκουπίδια!

Έλεος! Εδώ και ένα τέταρτο έχω κολλήσει μπροστά σε μια λευκή κόλα και προσπαθώ να γράψω κάτι… για τα απορρίμματα που 70 μέρες και… (μην είναι και παραπάνω…) αποτελούν εικαστική παρέμβαση στο κέντρο και στις γειτονιές της Τρίπολης.

Έχουν χυθεί μελάνια και μελάνια… οι κάμερες χειρός πάνε κι΄ έρχονται το ίδιο και οι τηλεοπτικές περιφερειακές και αθηναϊκές… Ποιος θα μου το έλεγε ότι θα κοίταζα τους τόνους σκουπιδιών από το γραφείο μου για να εμπνευστώ… Κι’ όμως πίσω από τα βουνά απορριμμάτων κρύβεται θησαυρός!...

Υποψήφια «Πράσινη Πολιτιστική Πρωτεύουσα» της Ευρώπης η πόλη και το σκουπίδι σύννεφο… Η ντροπή της Τρίπολης σε τοπικό και πολιτικό επίπεδο κάνει βόλτα διαδικτυακή. Κύριοι υπεύθυνοι, θεσμικοί, πολιτειακοί παράγοντες, οι πολίτες εκπέμπουν sos, ακούει κανείς; Φτάσαμε στο απροχώρητο γιατί εδώ και χρόνια δεν δρομολογήθηκαν τα αυτονόητα.

Μάχη Δημοτικής Αρχής και Αντιπολίτευσης πάνω σε λοφίσκους απορριμμάτων που βρωμοκοπάνε και σκορπίζουν σκουλήκια μικρά και μεγάλα από άκρη σε άκρη με κίνδυνο τη δημόσια υγεία. Οι σωροί μέρα με τη μέρα κινούνται απειλητικά κατά των πολιτών, ο Δήμαρχος απογυμνώνεται επικοινωνιακά και ζητά συμπαράσταση οικονομική και τεχνική από την Περιφέρεια και ο Περιφερειάρχης ανταποκρίνεται προσωρινά να φέρει εις πέρας την απομάκρυνση των στερεών αποβλήτων…. Μετά τι θα γίνει, πάλι τα ίδια καθώς ο περιβόητος χώρος είναι δυσεύρετος και η Δημοτική Αρχή έρχεται αντιμέτωπη με τις κοινωνίες των υποψήφιων χωματερών. Το ίδιο έργο, διαφορετική ημέρα.

Οι προεκλογικές δεσμεύσεις όλων… έδειχναν μια λύση. Μην με ρωτήσετε ποια λύση… αν δεν κάνω λάθος ουσιαστική λύση δεν υπήρξε ποτέ επίσημα. Κι' όμως οι ψηφοφόροι ψήφισαν πάλι υποσχέσεις και τώρα φωνάζουν μαζί με τους υπόλοιπους αγανακτισμένους πολίτες. Μπάχαλο και αλαλούμ!

Η δύναμη των συγκεντρωμένων γιγαντώνεται μέρα με τη μέρα, μικροί και μεγάλοι στους δρόμους, σακούλες ζουμερές εκτοξεύονται στη γυάλινη κεντρική είσοδο του Δημαρχιακού Μεγάρου ενώ τα συνθήματα κατά του Παυλή και του Τατούλη δεν έχουν τέλος…

Μήπως τη λύση δώσει ένας διεθνής διαγωνισμός; Μήπως ο ιδιώτης απομηχανής Θεός…; Στον αντίποδα πολιτικοί αντίπαλοι μιλάνε για δεκάδες εκατομμύρια σε μεγαλοεργολάβους, ζητώντας επανειλημμένα να μην υπογραφεί καμία Σύμβαση Σύμπραξης Ιδιωτικού και Δημοσίου Τομέα με γνωστή εταιρεία, ώστε η διαχείριση να γίνεται αποκλειστικά και μόνο από ενιαίο κρατικό φορέα διαχείρισης απορριμμάτων χωρίς φυσικά να επιβαρυνθεί ο δημότης με τα λεγόμενα ανταποδοτικά τέλη. Μακριά από τους ιδιώτες λιμοκοντόρους…

Πόσο πιο κοντινή μοιάζει από ποτέ μια νέα Νάπολη…

Το τελευταίο χρονικό διάστημα σε συνεντεύξεις, δηλώσεις, εκ νέου συνεντεύξεις, έχουμε ακούσει πολλά. Όλοι έχουν μια λύση στο τσεπάκι τους εκτός από τις αρμόδιες Αρχές… που δεν ξέρουμε τι κρύβουν στο τσεπάκι τους…

Άρα υπάρχουν τρόποι για τη μόνιμη διευθέτηση του θέματος αλλά... τα απορρίμματα…. παραμένουν το πιο «βρωμερό» κομμάτι της ζωής μας….

Τα σκουπίδια φίλοι μου καλοί τα έχουμε παρεξηγήσει… Κι΄ όμως είναι χρυσός! Λίγο πολύ, όλοι ξέρουμε τι παίζεται πίσω από τις βρωμερές σακούλες. Μεγάλο φαγοπότι στήνεται στα τραπέζια των εργολάβων μαφιόζων οι οποίοι με πολιτικές ευλογίες συντελούν σε οικονομικά και περιβαλλοντικά εγκλήματα.

Εδώ και χρόνια, παρακολουθώ (λόγω και της φιλοζωικής και περιβαλλοντικής μου δράσης) πολλές συνεντεύξεις επιστημόνων περιβαλλοντολόγων, ακαδημαϊκών, πολιτικών και λοιπών εκπροσώπων οι οποίοι αναδεικνύουν τις παρεμβάσεις μεγάλων ηγετών της Ευρώπης όπως της καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ καθώς και της ομήγυρης της. Τον χορό πρώτος σέρνει και ο Γερμανός υφυπουργός Χανς Γιοακιμ Φούχτελ. Αναφέρομαι σε μεγάλα σκάνδαλα με κοινό παρανομαστή τα απορρίμματα και τη διαχείριση τους σε όλη την Ευρώπη.

Όταν δημιουργείται ένα ιδιωτικό εργοστάσιο διαχείρισης απορριμμάτων απλώνει βαθιά το χεράκι του στη τσέπη του πολίτη και τα δημοτικά τέλη, όχι φυσικά ως δια μαγείας, εκτοξεύονται.

Λίγοι και εκλεκτοί κατακτητές – κυρίως από την περίοδο που ξέσπασε η κρίση – ξέμειναν από τα δημόσια έργα και άρχισαν να καλοβλέπουν τον τομέα της διαχείρισης των απορριμμάτων, όπου και εστίασαν…. Πολλά τα λεφτά… λέμε! Κάποιοι λοιπόν μεγαλοκαρχαρίες τρώνε με δέκα μασέλες αποκομίζοντας επαναλαμβάνω μεγάλα κέρδη.

Η περιβαλλοντική καταστροφή είναι μια άλλη παράμετρος ενώ ειδικοί επί των θεμάτων μιλάνε ακόμη και για άθλιες συνθήκες εργασίας εργαζομένων στους ΟΤΑ.
Μέσα στο χρόνο θα διαπιστώσουμε ότι η ανάπτυξη προγραμμάτων ανακύκλωσης, σε συνδυασμό με τη συρρίκνωση κυρίως των μικρομεσαίων στρωμάτων, εξαιτίας της κρίσης, είχε σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας νέας πραγματικότητας, στην οποία τα γιγαντιαία εργοστάσια διαχείρισης απορριμμάτων αποδείχθηκαν περιττά.

Η Γερμανία, πρωτοπόρος στη σχετική τεχνολογία, έφθασε στο σημείο να μην έχει, λόγω και της ανακύκλωσης, έναν ορισμένο αριθμό για να κρατήσει ανοιχτά τα εργοστάσια και να προχωρήσει σε απόσβεση της επένδυσης. Εργολάβοι από κάποιες περιοχές της Ανατολικής Γερμανίας κατόπιν συνεννόησης και επαφής με την ιταλική μαφία κατάφεραν να μεταφέρουν τεράστιους όγκους απορριμμάτων με τα περίφημα «τρένα της ντροπής».

Ας ελπίσουμε πως η ιστορική Τρίπολη θα παραμείνει αλώβητη μακριά από πολιτικές - οικονομικές σκοπιμότητες, οι οποίες θα θέσουν σε κίνδυνο την κοινωνική αξιοπρέπεια, την ανθρώπινη υγεία και το περιβάλλον, μακριά από την eco-mafia που καταδυναστεύει όλη την Ευρώπη. 

πηγή: arcadiaspot