Το bullying των εφημεριών

Σκέψεις του ειδικευόμενου γιατρού Γεώργιου Σ. Γεωργά, για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα το προσωπικό που στελεχώνει το ΕΣΥ

Δημοσιογραφική επιμέλεια:

Γιώτα Περήφανου

Μια ευνοούμενη ασάφεια… γύρω από τους μισθούς των εφημεριών, των γιατρών, των νοσηλευτών και λοιπών εργαζομένων, διαιωνίζεται και περιφέρεται σα φάντασμα μέσα στα λιγοστά κακόσυντηρημένα νοσοκομειακά κτίρια του Εθνικού Συστήματος Υγείας, καταστρέφοντας και τα όποια υγιή κύτταρα έχουν απομείνει στο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό...

Μετά την καταστροφή των ταμείων υγείας καθώς και της ίδιας της υγείας των πολιτών που υποφέρουν σχηματίζοντας ανθρώπινες ουρές στα Νοσοκομεία, σειρά όπως φαίνεται έχει εκείνη η υγιής μερίδα του ΕΣΥ, η οποία παρά τις ιδιαίτερα δυσμενείς συνθήκες εργασίας, όπως η έλλειψη προσωπικού, υποδομών, αναλώσιμων υλικών και φαρμάκων ακόμη και στον αριθμό των αναγκαίων νοσοκομείων για τη χώρα μας πρέπει να εξυπηρετήσει τους ασφαλισμένους και μη.

Όλοι οι ενδιαφερόμενοι εξακολουθούν να παρακολουθούν βουβοί θεατές ένα Υπουργείο Υγείας, το οποίο συνεχίζει να εθελοτυφλεί σ’ αυτήν την ατέρμονη ασάφεια των πληρωμών και των εφημεριών με αποτέλεσμα να έχουν συσσωρευτεί χρωστούμενα από το 2012 μέχρι και σήμερα σε πολλά Νοσοκομεία της χώρας μας.

Τις τελευταίες μέρες μια συνεχής ανούσια ροή ειδήσεων (πολλές φορές και από ΜΜΕ που συγκαλύπτουν το Υπουργείο) για υποτιθέμενες αποφάσεις πληρωμών, οι οποίες αφορούν δεδουλευμένα από το 2012 μέχρι και το Δεκέμβριο του 2014 παρόλο που έχουμε Μάρτιο του 2015, βρίσκει εμπόδιο στο τέρας της γραφειοκρατίας και σκοντάφτει στη διαδρομή ανάμεσα στο ένα Υπουργείο και το άλλο… με αποτέλεσμα οι γιατροί να φτάνουν στην πηγή και να μην πίνουν νερό. Με το πέρας των ημερών αραχνιάζει η απόφαση και οι μισθοί παραμένουν ανύπαρκτοι…

Στον αντίποδα, μόνη περίπτωση, όπου μια απόφαση καταφέρνει να ξεπεράσει τα γρανάζια της γραφειοκρατίας χωρίς να εμπίπτει σε δημιουργικές ασάφειες ανάμεσα σε Υπουργεία, βουλή κτλ… είναι οι περικοπές, ένα νυστέρι… έτοιμο να κατακόψει την επαγγελματική τους παρρησία. Τότε αρκεί μια σκέψη που εν μια νυκτί καταλήγει σε ΦΕΚ. Έτσι από το 2012 μέχρι σήμερα ενώ ακόμη οι γιατροί, νοσηλευτές και λοιποί εργαζόμενοι σε Μονάδες Υγείας, περιμένουν καρτερικά να πληρωθούν τα δεδουλευμένα τους, οι μισθοί τους έχουν μειωθεί τουλάχιστον στο 50%, πολλές φορές και με την ευλογία των Σωματείων τους.

Κάνοντας ένα μικρό οδοιπορικό στα λιγοστά εναπομείναντα λειτουργικά νοσοκομεία της χώρας βλέπουμε όλους αυτούς τους υπηρέτες της υγείας να πέφτουν θύματα bullying της εκάστοτε κυβέρνησης καθώς και απ’ τους πολίτες.

Αλήθεια κ. Υπουργέ πως πιστεύετε ότι αισθάνεται ένας νέος γιατρός, ο οποίος σε μια εφημερία επί 24ωρου προσπαθεί με όσα ψυχικά αποθέματα του έχουν απομείνει, να επιτελέσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το λειτούργημα του και να προσφέρει τις υπηρεσίες του βοηθώντας ασθενείς, έχοντας συνάμα το άγχος να αντιμετωπίσει (χωρίς υποδομή) το οποιοδήποτε πρόβλημα υγείας (πόσο μάλλον σοβαρά περιστατικά) με υπευθυνότητα για τη ζωή των ανθρώπων. Αναρωτιέστε, πως νιώθουν που οι κόποι τους και η προσφορά τους στην κοινωνία δεν ανταμείβονται έστω και με αυτό το πενιχρό οικονομικό δώρο. Για ηθική επιβράβευση δεν μιλάμε καν καθώς σε περίπτωση που κάτι πάει στραβά… μπορεί να βρεθούν αντιμέτωποι και με τη δικαιοσύνη. Άντε να εξηγήσεις σε πονεμένους συγγενείς ότι δεν υπήρχε η κατάλληλη υποδομή και ο απαιτούμενος εξοπλισμός για να σωθεί ο ασθενής.

Οι γιατροί και αν είναι θύματα εκφοβισμού ακούγοντας σχεδόν καθημερινά φράσεις τους τύπου «θα σε καταγγείλουμε, είναι δουλειά σας, εμείς σας πληρώνουμε, απ’ τα λεφτά μας ζείτε…». Υπάρχουν φορές που γίνονται ακόμη και θύματα λεκτικών ή και σωματικών απειλών από τους ίδιους τους ασθενείς. Δυστυχώς αυτές οι εικόνες που περιγράφονται με πόνο ψυχής, βιώνουν οι γιατροί σε εφημερίες και όχι μόνο. Ανήμποροι να αντιδράσουν, παλεύουν πάνω από όλα για τη ζωή κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες.

Είναι πράγματι άνανδρο εκ μέρους των εκάστοτε Υπουργών να χρησιμοποιούν νομικά πλαίσια ώστε να αναγκάζουν τους γιατρούς να δουλεύουν αμισθί, επειδή αποφάσισαν να ακολουθήσουν την ιατρική με πρωταρχικό στόχο την αγάπη και τη καλοσύνη στο συνάνθρωπο. Επιθυμούν να προσφέρουν, να σκεφτούν το διπλανό τους και δεν τους αφήνεται! Θεωρείτε ότι είναι υποχρέωση τους να αποδίδουν τα μέγιστα στις εφημερίες για την υγεία του κοινωνικού συνόλου χωρίς όμως πληρωμή, χωρίς να σας καίγεται καρφί πως αυτοί οι άνθρωποι ζουν στη δική τους καθημερινότητα και προσπαθούν να επιβιώσουν έχοντας ένα κόμπο στο στομάχι. Αυτούς κ. Υπουργέ ποιος θα γιατρέψει τη ψυχή τους;

Τελειώνοντας, εύλογα ερωτήματα, δημιουργούν οι πρόσφατες εξαγγελίες για προσλήψεις, κάλυψη θέσεων στο ΕΣΥ από τη στιγμή που το ήδη υπάρχον προσωπικό δεν πληρώνεται.

Αφήνοντας αυτές τις λίγες σκέψεις, εύχομαι ολόψυχα σε όλους τους αφανείς ήρωες της Υγείας και περισσότερο σε αυτούς που τις Άγιες Μέρες θα εφημερεύουν μακριά από τις οικογένειες και τα αγαπημένα τους πρόσωπα, δίνοντας τη δική τους μάχη… χωρίς συμπαραστάτες, Χρόνια Πολλά και Καλό Πάσχα!