Θυμόμαστε το βινύλιο όχι μόνο επειδή είναι φετίχ αλλά γιατί επιστρέφει δυναμικά!

Γιώτα Περήφανου

Η Παγκόσμια Ημέρα Δισκοπωλείων (Record Store Day) είχε την τιμητική της

Οι απανταχού θαυμαστές του βινυλίου έγιναν μια μεγάλη γεμάτη κέφι παρέα. Το περασμένο Σάββατο 18 Απριλίου γιορτάσαμε τη μέρα μας! Σε κάθε γωνιά στην Ευρώπη αλλά και στην Αμερική διοργανώθηκαν εκδηλώσεις για ατελείωτα μουσικά ταξιδέματα.... με ξεχωριστές live εμφανίσεις καλλιτεχνών, συλλεκτικές κυκλοφορίες δίσκων, νέα κομμάτια, εκπτώσεις σε βινύλια και πολλά ακόμα events και happenings...

Κάθε δισκοπωλείο από άκρη σε άκρη στον πλανήτη ετοίμασε τη δική του γιορτή. Μελωδίες και ρυθμός με ένα γρήγορο γρατζούνισμα στο πικάπ, έτσι για να θυμηθούμε άλλα χρόνια... παλιά... με δυνατές ροκ και όχι μόνο... εφηβικές συγκινήσεις. 

Μουσικά ακούσματα για όλα τα γούστα!

Βασικός στόχος αυτής της ημέρας ήταν να γιορτάσει την κουλτούρα των ανεξάρτητων δισκοπωλείων. Κάθε χρόνο κατορθώνει να ενώσει τους χιλιάδες θαυμαστές της, καλλιτέχνες και όλα τα δισκοπωλεία του πλανήτη.

Η Ημέρα του Δισκοπωλείου ξεκίνησε το 2007 από τις ΗΠΑ ως γιορτή των 700 ανεξάρτητων δισκοπωλείων της χώρας και σύντομα απέκτησε διεθνή χαρακτήρα.

Είναι η ημέρα, κατά την οποία τα ανεξάρτητα δισκάδικα του κόσμου, μαζί με τους καλλιτέχνες, γιορτάζουν την τέχνη της μουσικής και μας θυμίζουν ότι η ύπαρξή τους απειλείται από την επέλαση της ψηφιακής τεχνολογίας στη μουσική.

Ως Ημέρα του Δισκοπωλείου (Record Store Day) έχει καθιερωθεί το τρίτο Σάββατο κάθε Απριλίου.

Η Record Store Day (www.recordstoreday.com/Home) τίμησε για άλλη μια χρονιά, την τέχνη της μουσικής, τους ακροατές που ξέρουν να την εκτιμούν και φυσικά τους ίδιους τους καλλιτέχνες που την υπηρετούν. Σε λιγότερο από 10 χρόνια έχει εξελιχθεί σε ένα παγκόσμιο φαινόμενο και πλέον αποτελεί θεσμό!

Στη φετινή Record Store Day, συμμετείχαν περισσότερα από 1.000 δισκάδικα σε όλο τον κόσμο, εξασφαλίζοντας όλες τις ειδικές εκδόσεις, με το χαρακτηριστικό λογότυπο, που τυπώνονται αποκλειστικά και μόνο για αυτή την ημέρα.

.

Γενιές και γενιές μεγαλώσαμε με δίσκους από βινύλιο 

Βάζω κάτι... στο πικάπ και ξεχνιέμαι. Τι και αν κολλάει η βελόνα. Αυτή είναι και η μαγεία με τους δίσκους. Πέρα από τις γοητευτικές καμπύλες και το υπέροχο υλικό, είναι έργα τέχνης. Γνωστοί ζωγράφοι έχουν φιλοτεχνήσει εξώφυλλα δίσκων που άφησαν εποχή..

Οι δίσκοι από βινύλιο μπορεί να θεωρήθηκαν κάποια στιγμή "ρετρό" ποτέ όμως δεν ξεπεράστηκαν... 

Για τους φανατικούς θαυμαστές τους πάντα κατέχουν ξέχωρες θέσεις σε ειδικά διαμορφωμένα ράφια μα πάνω από όλα στην καρδιά μας. 

Για όλους εμάς είναι τρόπος ζωής! 

Δεν θα ξεχάσω ποτέ το πρώτο βινύλιο της συλλογής μου. Ήμουν μόλις 9 ετών και ήταν ο δίσκος Step By Step των New Kids on the Block. Είχα ενθουσιαστεί. Η βελόνα έπαιζε ακατάπαυστα..

. 

Ακολούθησε ντουζίνα από βινύλια, κλασικό ροκ, γαλλικές - ισπανικές μπαλάντες, hip-hop, disco (δεκαετιών), έθνικ, ελληνικά λαϊκά, ελαφρά, ποπ, lounge,ηλεκτρονική μουσική, soundtracks, jazz, καντάδες εποχής... ακόμη και 33 και 45 στροφών ρεμπέτικα συλλεκτικά προίκα από τον πατέρα μου. Ο Elvis μου βρίσκεται σε περίοπτη θέση, το ίδιο και οι Rolling Stones.

H δισκοθήκη είναι συνδεδεμένη με σημαντικές περιόδους στη ζωή μου. Ακούω και αναπολώ. Γελάω, δακρύζω, νοσταλγώ, θυμώνω... Κάθε στροφή... και μια σκέψη...
Θυμάμαι σε κάποια γενέθλια που κόλλησε ο Πάριος στο μοναξιά.... μοναξιά, μοναξιά και κάναμε τρελό κέφι.

Βολτάροντας στο κέντρο της Τρίπολης, που να φανταστώ τι θα ανακάλυπτα... Βρήκα το παραδοσιακό δισκοπωλείο της πόλης, το αγαπημένο στέκι MUSIC CENTER, ένα 32χρονο διαμαντάκι τόσο μουσικά ταξιδιάρικο που μου έφτιαξε από νωρίς τη διάθεση. 

Τρυπώνοντας στα ενδότερα, ανακάλυψα θησαυρούς από βινύλιο. Καταπληκτική συλλογή, λατρεμένα alboums που έψαχνα χρόνια... Ανέκδοτο υλικό του ασυμβίβαστου ρόκερ Νικόλα Άσιμου και άλλα πολλά και λατρεμένα.

I love it!!!! 

Το MUSIC CENTER, για τρίτη συνεχή χρονιά, συμμετείχε στην Παγκόσμια Ημέρα Δισκοπωλείων και μας προσκάλεσε στο πάρτι του. 

 Το Σάββατο 18 Απριλίου ακούσαμε καλή ποιοτική μουσική από τους μετρ του είδους... Δεν υπήρχε περίπτωση να το χάσω. Τα πικάπ πήραν φωτιά και το χάρηκααααααααααααααααααααααα!