Το καλοκαίρι μας αργεί

 

Το καλοκαίρι της ψυχής μας! Ας είναι ευλογημένο και φωτεινό. Ελπίζουμε σε αυτό, το αναμένουμε, το αποζητάμε λυτρωτικά. Να πάρει μακριά όλες τις στεναχώριες. Να διώξει τις απογοητεύσεις, να χαθούμε στη γαλάζια δροσερή αγκαλιά του. Να μην σκεφτόμαστε πανδημίες, εμβολιασμούς, γενικότερα δεινοπαθήματα και οικογενειακά διλλήματα. Φίλοι μου, κλείστε την τηλεόραση, αφεθείτε στη χρυσή άμμο. Αν δεν αγκαλιάσει το κορμί σου δεν εκτονώνεις ενέργεια... Αχ αυτή η ενέργεια... είναι χαμένη σε μια κοινωνία που αμφισβητεί τους πάντες, τα πάντα, ταυτότητες, δυνατότητες, επιλογές και επιθυμίες. Ουφ αυτή η ταλαίπωρη κοινωνία, η αποξενωμένη ελπίδα του συνόλου... Αφεθείτε και λουστείτε φως, αντισταθείτε, δράστε και αντιδράστε. Ναι αντίδραση φίλοι μου... μόνο έτσι έρχεται η κάθαρση... της ψυχής και του μυαλού. 

Καλοκαίρι μου φέτος αργείς πολύ! 

Το ίδιο και εγώ... το ίδιο και η διάθεση μου... το ίδιο και οι σκέψεις μου. 

Μα ψάχνω αυτόν τον βράχο που λέγεται ελπίδα. Θα πιαστώ καλοκαίρι και θα κολυμπήσω... Τα δύσκολα είναι για τους αγωνιστές. Το θεριό δεν μας φοβίζει... Αγάντα! 

Γιώτα Περήφανου