Editorial: Αυτή είναι η κοινωνία μας...

 

Είσαι ευκατάστατος με πορτοφόλι, εργασία κοινωνικά αποδεκτή.... τότε όλοι σε θεωρούν το καλό παιδί, χρυσό παλικάρι ή αντίστοιχα νύφη καλή, δυνατή... έχει χρήμα και καριέρα... έχει τον τρόπο της! Τι τη νοιάζει την κοινωνία αν το κελεπούρι είναι παλιοχαρακτήρας ή σκατάνθρωπος. Φαίνεται αυτό που πουλάει... είναι θέμα marketing. Η ζωή φίλοι μου είναι πωλήσεις καθαρές. Προσφέρεις και ο πελάτης αγοράζει. Έτσι λειτουργεί η ωμή κοινωνική πραγματικότητα.

Αν πάλι είσαι ο αδύναμος κρίκος της υποκριτικής κοινωνίας... άνεργος ή μεροκαματιάρης ή δεν έχεις ακαδημαϊκές περγαμηνές... τότε είσαι στο στόχαστρο... Ας πρόσεχες, ας σπούδαζες με τα φράγκα του μπαμπά. Διαφορετικά, δεν μετράς φίλη, φίλε μου. Ποιος θα σε ρωτήσει αν είχες τη δυνατότητα ή όχι να σπουδάσεις. Ποιος θα ασχοληθεί με το άτομο σου, κανείς! Σε αυτή τη σάπια κοινωνία πουλάει τρελά η βιτρίνα, το περιτύλιγμα, ο σατέν φιόγκος. Τι και αν είσαι ωραίος άνθρωπος με καλλιεργημένη ψυχούλα..., αν δεν διαθέτεις το πακέτο των πωλήσεων παραμένεις φάντασμα, αδιάφορος-η, δεν φαίνεσαι και δεν ακούγεσαι... Μην φωνάζεις σου λέω, δεν ακούγεσαι... Φάε ψυχή σου λένε για να ζήσεις...

Αυτή είναι η κοινωνία μας, μια κοινωνία της επιφάνειας, της σοβαροφάνειας, της αθλιότητας, της υποκρισίας, της αηδίας, της... της της της.... θα μπορούσα με τις ώρες να στολίζω... με χαρακτηρισμούς... τη μάζα από σάπιο κρέας... τη λεγόμενη και κοινωνία της δυσφορίας ενός πολιτισμού που έχει χαθεί καιρό τώρα...

Αυτή είναι η κοινωνία μας!

Το στυγερό έγκλημα στα Γλυκά Νερά έρχεται να συμπληρώσει τη μεγάλη και μακρόσυρτη λίστα ανθρωποκτονιών στη χώρα μας που σύντομα θα περάσει στο αρχείο της ειδησεογραφίας του ξεπουλήματος... μέχρι την επόμενη δολοφονία.

Ήταν καλό παιδί, είχε και τον τρόπο του, ενώ το άλλο το παιδί, το πραγματικό παιδί... το κορίτσι ήταν ξένο... το διαβάσαμε και αυτό... δεν ήταν Ελληνίδα, ποιος ξέρει τι του έκανε... Στο τέλος θα μυθοποιήσουμε άλλο ένα κτήνος. Τον νου σας μην διαβάσω για ψυχική αστάθεια του δράστη... Γνώριζε πολύ καλά τι έκανε το καλό παιδί... ο πιλότος, εκατό φορές έχουν τονίσει... την επαγγελματική του ιδιότητα, ο ευκατάστατος πιλότος... Τον καμάρωνε τον πιλότο η τοπική κοινωνία, τον θαύμαζε. Παιδάκι ήταν η αδικοκοχαμένη Καρολάιν όταν τη μόστραρε... Και όμως η κοινωνία εθελοτυφλούσε... έκανε πως δεν έβλεπε... γιατί την είχε επιλέξει ο περιζήτητος γαμπρός. Και η κοινωνία με τη σειρά της επιλέγει τα δικά της εκλεκτά παιδιά. Αυτά τα παιδιά μας τα πασάρουν και στην πολιτική. Ξεκινάμε από την τοπική αυτοδιοίκηση και πιάνουμε ταβάνι. Καλά παιδιά και αυτά γόνοι... ροκανίζουν μέχρι τελικής πτώσεως τα κορμιά μας, μέχρι να πιάσουν μεδούλι. Και όμως η κοινωνία συνεχίζει να εθελοτυφλεί...

Αυτοί είμαστε, άλλωστε τι να περιμένει κανείς από μια κοινωνία που ψηφίζει αποκλειστικά κτήνοι και αχυράνθρωπους!

Πάμε και σε μια άλλη ζωή... σε ένα αγγελουδάκι αγνό... στην άτυχη τη Ρόξυ. Ελάχιστοι τη μνημόνευσαν, μόνο ο φιλοζωικός κύκλος και κανά δυο ακόμη φιλότιμοι με ευαισθησίες. Για αυτό το πλάσμα θρηνεί όλο το φιλοζωικό κίνημα. Στη μνήμη και στο όνομα της θρηνούμε και όλες τις άλλες ψυχούλες σαν τη Ρόξυ που έχουν δολοφονηθεί! Εμείς Ρόξυ μου δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ, μαρτύρησες γλυκό μου πλάσμα... τρέξε πια ελεύθερη στον παράδεισο σου.

Μια άλλη ζωή, αθώα και αυτή, λίγων μηνών στον κόσμο... το μωρό της οικογένειας, το θυμάται κανείς... Αυτό το πλάσμα τι θα απογίνει, τι θα αφουγκραστεί μεγαλώνοντας μέσα σε αυτή την ίδια κοινωνία την άχρηστη, την κομπλεξική. Τι θα του πουν... πως θα πορευτεί στη ζωή του, τι θα ακούσει για τον πατέρα του, τη μητέρα του. Αυτό το μωρό το έχετε σκεφθεί...

Κάτι ακόμα... Με ποιο δικαίωμα τα ΜΜΕ δημοσιοποιούν προσωπικά ημερολόγια και σκέψεις... Μα δεν ντρεπόμαστε λίγο... Από δω και πέρα ξεκινάει ο κανιβαλισμός, το ξέπλυμα κάθε ίχνους ανθρωπιάς, το ξέπλυμα της τηλεθέασης!

Είναι πολλές οι σκέψεις μου... τελειωμό δεν έχουν. Η αποψινή νύχτα δεν ακούγεται... Σιωπά! Ακούγεται όμως ο χτύπος της καρδιάς, αυτή την καρδιά εκτίμησε την... αξίζει χρυσάφι... Άλλωστε τα καλά παιδιά, τα πραγματικά καλά παιδιά δεν φαίνονται, δεν μοστράρουν... Μιλάνε μόνο με την καρδιά!

Και κάτι τελευταίο. Θα μου πείτε τι σκαλίζεις Γιώτα τώρα. Θα σκαλίσω και θα παρασκαλίσω... Την Δημήτρης Δήμητρα τη θυμάστε... Αυτό το ταλαίπωρο πλάσμα είχε χρυσή καρδιά αλλά το λαϊκό δικαστήριο την καταδίκασε σε θάνατο. Γιατί ήταν διαφορετική... Βλέπετε υπάρχουν και κάποιες καρδιές που όσο δυνατά και αν χτυπήσουν δεν ακούγονται παρά μόνο... μετά τον θάνατο τους.

Καληνύχτα!

Γιώτα Περήφανου